XXI MOSTRA DE TEATRO DO ENSINO SECUNDARIO DO MORRAZO

Hoxe comezou a cita anual co teatro dos centros de ensino secundario do Morrazo que se vén repetindo desde hai xa máis de vinte anos. Este ano tócalle ao noso centro ser o anfitrión. Xa temos fallo no concurso de carteis e os trípticos con toda a información preparados.

A inauguración foi ás 11:30 no Auditorio de Cangas, con Alfredo Mantovani como invitado de honra. Todo un luxo! Por se non  coñecedes, aquí vos queda unha pequena información: 

Mantovani é un actor, director e pedagogo especialista en comunicación e teatro na educación que reside en Sevilla. Desde hai máis de trinta anos realizou un intenso labor no campo da Expresión, pionero en actividades e investigacións teatrais con nenos e xente nova. Iniciador de diferentes proxectos educativos, fundador e Presidente de Proexdra, Asociación de Profesores pola Expresión Dramática en España, cuxos obxectivos son difundir e promocionar o ensino do xogo dramático e o teatro na Educación formal e non formal.

Sistematizou o seu traballo teatral para docentes en diversas publicacións como : Didáctica da Dramatización , Xogos para un taller de teatro, O actor creativo, a actriz creativa, O xogo dramático de 5 a 9 anos, A dramática creativa de 9 a 13 anos e O teatro de 13 a 16 anos.

Nas súas publicacións Mantovani suscita un sistema de teatro dentro da escola, incorporado ao sistema e adecuado ás idades dos nenos. Fala do seu traballo coa convicción de que poucos sistemas escolares están interesados en investir nun teatro realmente pedagóxico. O obxectivo didáctico é aproveitar o teatro polo seu potencial na comunicación, non para que os nenos aprendan como deben ser as obras ben feitas, obras que merezan un 10 de cualificación. Defende que o teatro debería ser unha materia máis, como Lingua Castelá ou matemáticas, unha materia que potencie o desenvolvemento da expresividade.

-Dos cinco aos nove o teatro pode servirlles para xogar; que se divirtan xogando e aprendan a dramatizar temas.

-Dos nove aos 13 anos, en cambio, necesitan representar para outros, para os compañeiros; non necesitan representar nun teatro, nun escenario e menos para os pais.

Mantovani entende que non importa facer a obra perfectamente acabada, o que o realmente importante é que os nenos e nenas se comuniquen entre si. O teatro debe ter unha finalidade educativa na escola que vaia máis aló da Carrapuchiña na actuación de final do curso escolar.