O
padriño non era coma a outra xente. Aínda non vin home na aldea que se lle
puidese comparar. Todos latrican das mesmas cousas ou calan as mesmas cousas. O
padriño era diferente. Paréceme que o estou vendo: sentado no seu tallo, ó pé
da lareira, asubía, pensa, fai debuxos co bastón na borralla. Non se anoxa con
ninguén. Se lle din algo que non lle gusta, case sempre responde cun sorriso
suaviño, e acabouse.
—¿Que
é un amigo? —pregunteille tamén.
E
botoume tal prédica que inda me acordo de moitos dos seus ditos. Unha tarde
enteira parrafeando da amizade. «Un amigo é o mellor que hai neste mundo, se o
é de certo». «Vale máis ter amigos ca ter cartos». «O amigo dáche todo e non
quere nada; morre por ti se cómpre morrer». (…)
E
tiven un amigo. Un verdadeiro amigo. Decote nos levamos ben. Todos os días
maxinabamos diferentes andrómenas para cando fósemos grandes. Lelo quería
deprender música e tocar o bombardino ou a trompeta. Xa estrebillaba cos dedos
nun pínfano e dáballe xeito. Ademais metéuselle na chola ser mariñeiro. Nunca
vira un barco nin o mar, pero seu pai estivera servindo en Ferrol e parolaba
arreo de augas e ventos. Eu teimaba ser mestre de escola, ou cando menos
ferreiro. Pero tamén quixera voar. Guiar un avión para ir polo mundo adiante,
viaxando por derriba das nubes. Faciamos paxareiras, armabamos sedelas no río,
para pillar troitas, e non había tobo de coello que non tivese na porta un lazo
de aramio posto por nós. Na aldea chamábannos «os armadanzas».
Neira
Vilas.Memorias dun neno labrego
--------------------------
Esta
carta non é ningunha broma nin falcatruada de 1º da ESO. Nesta carta douche as
grazas por ser o meu compañeiro nas aventuras que vivimos. Os petardos téñoos
eu, ti tes o chisqueiro, como non. Aínda que me debas 2’25 euros que seguro que
aboarás, es o meu mellor amigo e a mellor persoa a quen mandar un texto onde
expresar que a nosa amizade é para sempre. En min sempre terás confianza e
viceversa. Sempre poderás contarme segredos que ninguén pode saber. Pasámonolo
moi ben facendo o que máis nos gusta. Temos moitas cousas en común e as que non aínda son máis
importantes porque tentamos que nos gusten aos dous. Sempre te levarei no
corazón pase o que pase e dáme non sei que dicirche isto así que remato xa de dicir tanta carallada.
Despídome desexando que este texto chegue a onde teña que chegar e demostre que
somos inseparables, camarada.
-----------------------------
Hoxe
fomos un grupo a durmir a casa dunha compañeira
que estaba de aniversario. Síntome moi ben coas miñas amigas. Fanme rir
e esquecerme das cousas malas.
---------------------------
Hoxe
síntome feliz porque uns amigos planearon quedar e invitáronme a ir con eles.
Non me esperaba que a miña nai aceptase pero houbo sorte. Non os coñezo moi ben, só de andar polo
instituto. Sentíame un pouco nervioso porque non sabía como actuar. Pero vaia
parvada… Ao final foi xenial porque foi un día diferente.
-----------------------------
