DÍAZ CASTRO, poeta homenaxeado nas LETRAS GALEGAS 2014.

Comezamos o mes das Letras Galegas que este ano se dedican a un poeta de Guitiriz, DÍAZ CASTRO. Xa tedes na exposición do centro moita información sobre a súa biografía e as características da súa obra. Publicou un só libro de poemas en galego Nimbos, na editorial Galaxia que, co seu proxecto de recuperación da cultura galega, conseguiu romper o silencio  imposto pola ditadura de Franco desde 1936 ata 1950. A súa publicación, no 1961, causou unha gran conmoción literaria. Foi aplaudido por unanimidade. A xente sorprendeuse porque Díaz Castro estaba traballando en Madrid e non era coñecido entre a intelectualidade galega. Vaise creando un mapa de afectos arredor del. Primeiro nos 60 e 70, despois nos 80 e 90, deixando pegadas da súa obra en Manuel María, López-Casanova, Darío Xohán Cabana, Fernán Vello, Ana Romaní ou Xohana Torres. Á altura dos anos 80 Díaz Castro xa era, para os círculos literarios galegos, un clásico en vida, así respectado e recoñecido unanimemente e, en consecuencia, a súa obra era antologada de xeito reiterado, traducida a diferentes idiomas, estudada polos máis diversos analistas e considerada como unha referencia indispensable en manuais e historias da literatura.

O pasado, a infancia, é o paraíso perdido son en Díaz Castro temas recorrentes. Mais a Historia está presente tamén a través da referencias bíblicas, das referencias ao mundo clásico grecolatino, as referencias aos pobos celtas e, por último, á historia última de Galicia. As visións de Galicia que ofrece Nimbos son tres. Galicia é, en Díaz Castro, cadro costumista, abeiro vital do poeta e patria asoballada e maltratada. E esa é a faceta menos considerada pola crítica, a de poeta de denuncia que arremete contra a pasividade da sociedade galega.