Parece que damos por sentado que
todos e todas rexeitamos as actitudes machistas e o maltrato á muller por ser
considerada inferior e sometido ao home. Sabemos tamén que esta violencia pode
ser física e tamén verbal ou psicolóxica. Pero cómpre reflexionar sobre certos
comportamentos ben vistos pola sociedade que nos rodea, que se asentan en
estereotipos sobre homes e mulleres cheos de prexuízos que provocan formas de
maltrato sutil pois condicionan o comportamento e impiden que poidamos actuar
libremente sen sentírmonos xulgados. Coñécense co nome de MICROMACHISMOS e
debemos rexeitalos ata facer que desaparezan da normalidade social. Non é cousa
doutra época. As estatísticas advírtenos da presenza destas actitudes en xente
nova. Cómpre abrir os ollos e practicarmos e esixirmos a igualdade real no
mundo que nos rodea.
Esta publicidade do franquismo
parécenos moi superada pero hai na sociedade actual moitos micromachismos que
seguen a manter o papel de “muller-floreiro”, esixíndolle un coidado no aspecto
que non é necesario no home. Podemos detectar tamén moitos micromachismos na
publicidade en xeral e na de xoguetes en particular, en contos e en películas
infantís que seguen a explotar a idea da “muller-princesa”, fermosa e delicada, cuxa vida só ten sentido
cando atopa o seu príncipe azul, forte e
valente.
O amor romántico asóciase á fidelidade ata converterse en posesión e
xustificar celos que conducen ao maltrato a través do control persoal e
emocional, coa supervisión do móbil ou dos amigos ou a través da violencia
verbal ou física. No referente ao comportamento sexual a vara de medir segue
sendo moi diferente. As múltiples
conquistas son valoradas positivamente no home e duramente criticadas nas mulleres.
É un comportamento do pasado esa
actitude masculina de sentirse con dereito a ocupar o dobre de espazo que as
mulleres e esa actitude feminina de sacrificar a súa comodidade ata o punto de
permitir o abuso dos demais? Por que as mulleres, a pesar de que xa levan pantalóns, seguen a ser educadas
para sentarse “como señoritas” e os homes non? Este comportamento bastante
común no transporte público, de sentarse os homes coas pernas abertas, mentres
que as mulleres adoitan sentar coas pernas cruzadas e ocupando menos espazo, en
inglés chámase manspreading e está considerado un tipo de micromachismo.
A pesar dos avances na dedicación
dos pais ao coidado dos fillos segue parecendo natural que os cambiadores de
cueiros estean no baño de mulleres e segue estando mal visto socialmente por
maiores e pequenos que os nenos xoguen con bonecas. Tamén se considera normal
que sexan as mulleres as que coiden dos maiores, aínda que teñan irmáns varóns
ou aínda que os maiores sexan da familia do home.
O traballo doméstico segue
asociándose con normalidade ás mulleres, dándose por suposto que se debe ocupar
del e culpándoa de calquera deficiencia na limpeza, na orde ou e no coidado dos
fillos en moita maior medida que ao home, aínda cando traballe fóra da casa. A
sociedade valora positivamente que os homes “boten unha man” nun traballo que
se segue considerando feminino, cando deberiamos esixir corresponsabilidade.
Rematar cos roles
discriminatorios e coas esixencias de control e posesión nas relacións de
parella é avanzar para poñer fin á violencia de xénero.
No comments:
Post a Comment
e ti que dis?