MANIFESTA ROSALÍA
Estamos
aquí para manifestar
que
ROSALÍA DE CASTRO segue viva nos seus versos,
que
segue a conmovernos
a
súa intelixencia e a súa valentía,
o
seu desafío ás normas establecidas,
os
seus versos cheos de pensamentos
a
favor dun mundo máis xusto, máis igual e máis diverso onde todos e
todas poidamos sentirnos libres,
Queremos
que o seu pensamento libre voe da terra ao ceo
escribindo os seus versos en faroliños de papel.
-Para
1º ESO
LIBRE
O SEU PENSAMENTO
Rosalía
escribiu en galego dando a súa voz á xente do pobo, rexeitando o
desprezo dos de fóra e berrando ben alto que a nosa terra é a máis
fermosa e termos unha lingua propia é o noso maior orgullo.
Has
de cantar,
meniña
gaiteira
Has
de cantar
que
me morro de pena
Canta,
meniña
na
beira da fonte;
canta,
dareiche
boliños
do pote
Quenqueira
que chame
quenqueira
me obriga
cantar
cantareille
de
noite e de día
-Para
2º ESO e FP Básica
LIBRE
O SEU PENSAMENTO
Rosalía
denuncia a pobreza
e
o sufrimento que causa a emigración forzosa
Vendéronlle
os bois,
vendéronlle as vacas,
o pote do caldo
vendéronlle as vacas,
o pote do caldo
i
a manta da cama.
Vendéronlle
o carro
i as leiras que tiña;
deixárono sóio
coa roupa vestida.
i as leiras que tiña;
deixárono sóio
coa roupa vestida.
---
Adiós,
ríos; adiós, fontes;
adiós,
regatos pequenos;
adiós,
vista dos meus ollos:
non
sei cando nos veremos.
Miña
terra, miña terra,
terra
donde me eu criei,
hortiña
que quero tanto,
figueiriñas
que prantei,
-----
Adios
gloria! ¡Adios contento!
¡Deixo
a casa onde nacín,
deixo
a aldea que coñezo
por
un mundo que non vin!
Deixo
amigos por estraños,
deixo
a veiga polo mar,
deixo,
en fin, canto ben quero...
¡Quen
puidera non deixar!...
----
Iste
vaise e aquel vaise
e
todos, todos se van;
Galicia
sen homes quedas
que
te poidan traballar
E
tés corazóns que sofren
longas
ausencias mortais,
viudas
de vivos e mortos
que
ninguén consolará
Para 3º ESO
LIBRE
O MEU PENSAMENTO
Rosalía
denuncia a dobre explotación das mulleres
no
traballo dentro e fóra da casa
No
campo
compartindo
metade por metade cos seus homes as rudas faenas
na
casa
soportando
valerosamente as ansias da maternidade
os
traballos domésticos e as arideces da pobreza
soas
case todo o tempo
tendo
que traballar de sol a sol
sin
axuda para manter os seus fillos
parecen
condenadas a non atoparen repouso
máis
que na tumba
Para 4º ESO e
ciclos medios
LIBRE
O MEU PENSAMENTO
Rosalía
denuncia o acoso e a violación que sofren as mulleres e a
complicidade da xustiza
Aqués
que tén fama de honrados na vila
roubáronme
tanta brancura que eu tiña;
botáronme
estrume nas galas dun día,
a
roupa de cote puxéronma en tiras.
Quedei
deshonrada, murcháronme a vida,
Fixéronme
un leito de toxos e silvas;
i
en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
tranquilos nun leito de rosas dormían.
―Salvádeme
¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeume a xustiza
De min se mofaron, vendeume a xustiza
-Bon
Dios, axudaime, berrei, berrei inda…
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Estonces cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño… ¡Ne-as herbas sentían!
I a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe, ¡dun soio!, deixeinos sen vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I estonces… estonces, cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man que os ferira.
Para
1º BACH
LIBRE
O MEU PENSAMENTO
Rosalía
rompeu cos estereotipos de xénero poñendo nos seus versos aos homes
a facer os traballos que se consideraban femininos e reclamando
liberdade de pensamento e de acción para as mulleres.
Xan
vai coller leña ó monte,
Xan
vai compoñer cestos,
Xan
vai poda-las viñas,
Xan
vai apaña-lo esterco,
e
leva o fol ó muíño,
e
trae o estrume ó cortello,
e
vai á fonte por auga,
e
vai a misa cos nenos,
e
fai o leito i o caldo...
Xan,
en fin, é un Xan completo,
deses
que a cada muller
lle
conviña un polo menos.
Pero
cando un busca un Xan,
case
sempre atopa un Pedro.
----
Daquelas
que cantan as pombas i as frores
todos
din que teñen alma de muller.
Pois
eu que n'as canto, Virxe da Paloma,
¡ai!,
¿de qué a teréi?
Para 2º BACH e ciclos
superiores
LIBRE
O MEU PENSAMENTO
Rosalía
foi moi crítica co machismo e nunca aceptou o papel que a sociedade
lle quería impoñer polo simple feito de ser unha muller,
denunciando esta imposición e loitando polo dereito das mulleres a
decidir libremente.
Sobre
todo os homes que escriben e se teñen por graciosos non deixan pasar
nunca a ocasión de dicirche que as mulleres deben deixar a pluma e
repasar os calcetíns dos seus maridos...
Ser
escritora… que continuo tormento! Pola rúa sinálante
constantemente e en todas partes murmuran de ti. As mulleres poñen
en relevo ata o máis agochado dos teus defectos e os homes non
cesan de dicirche que unha muller de talento é unha verdadeira
calamidade … e que só unha parva pode facer a felicidade dun
mortal varón.
Só
cantos de independencia e liberdade balbuciron os meus labios, aínda
que ao meu arredor sentise, xa desde o berce, o ruído das cadeas que
debían aprisionarme para sempre.
Non
acato os mandatos dos homes porque son os meus iguais. A súa feitura
é igual á miña feitura; a súa carne é igual á miña carne. Eu
son libre, libre coma os paxaros, como as brisas; como as árbores no
deserto e o pirata no mar.
LIBRE
O SEU PENSAMENTO
Rosalía
soubo ser sempre fiel a si mesma
Por
iso os seus pensamentos se elevan da terra ao ceo
e
fan da nosa escritora unha figura universal
No comments:
Post a Comment
e ti que dis?