30.1.12

DÍA DA PAZ

O 30 de xaneiro no 2º recreo convocounos o desexo de sumarnos a cantos traballan a favor da PAZ e da NON VIOLENCIA. E escollemos facelo simbolizando o mundo con dúas grandes rodas, unha por fóra mirando cara a dentro e outra por dentro mirando cara a fóra, que xiraban mentres soaba a música de No mundo de LUAR NA LUBRE.

No mundo hai tres cousas
que me poñen mal:
as guerras, a fame e a desigualdá(de)
Non sexas pasivo e móvete xa
Aínda hai esperanza,
debemos loitar

Coas guerras fracasa a humanidá(de)
é unha constante de volta para atrás
morte, enfermidade e desolación
levántate, móvete e deixa o sillón.

Da fame, queridos, que vos vou decir,
milleiros de nenos non ten que comer
en Asia, América ou en África
polo ben do mundo, solidariedá(de)
(bis)


Nese mundo simbolizado nas rodas, cada un de nós representaba unha das linguas e culturas do mundo.que foran previamente repartidas. Cada participante a levaba escrita nun cartel xunto coa palabra PAZ tal e como soa en cada unha das linguas. Porque o mundo é diverso en culturas, linguas, razas, maneiras de pensar, de opinar, de manifestarse... e a paz só será posible no respecto e na igualdade en dereitos e oportunidades. Por iso, cada vez que a música paraba, celebramos o noso desexo de paz achegándonos ás culturas que quedaban fronte a nós, saudándoas dicindo PAZ na súa lingua e fundíndonos nunha aperta cariñosa que simbolizaba o noso desexo de acollida. NON á imposición. SI ao encontro e ao diálogo. Só así atoparemos camiños para a PAZ.

Defendemos o dereito de cada pobo a vivir na súa terra e a manter a súa identidade cultural desde o respecto aos dereitos humanos. Porque a diversidade nos enriquece.

Na construción da paz todos somos necesarios, todos temos responsabilidade. Para simbolizalo colocámonos uns xunto aos outros, unha culturas ao lado da outra, e debuxamos cos nosos corpos o símbolo da paz.

Quixemos rematar este acto festivo cunha lembranza aos pobos que, neste mesmo momento, están sufrindo guerras que só favorecen os intereses duns poucos. Pobos asolados por bombas que caen do ceo. Oxalá a humanidade entenda que nada dá dereito a arrasar pobos e vidas. E os nosos soños e desexos de paz e felicidade convertéronse nunha chuvia de caramelos.

No comments:

Post a Comment

e ti que dis?